Heeft Corona ons egoïstisch gemaakt?
We zijn vergeten dat we met anderen samenleven. Het is geen geheim dat de Corona-pandemie mensen heeft gedwongen hun manier van leven te veranderen. Misschien wel een van de meest opvallende veranderingen is de manier waarop we met anderen omgaan. We zijn egoïstischer geworden en hebben minder rekening gehouden met anderen. Dit is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat we nu meer gefocust zijn op ons eigen voortbestaan.
Enerzijds door de fysieke gezondheid die bedreigd werd bij interactie met anderen, anderzijds door het gebrek aan sociaal contact en de bijhorende ontwikkeling van onze sociale vaardigheden. Het is echter belangrijk om te onthouden dat we niet alleen zijn. We moeten rekening houden met anderen als we als maatschappij willen verdergaan.
Hoe de lockdowns ons anderen hebben doen vergeten
Door de lockdowns zijn we anderen vergeten. We zijn zo gefocust op ons eigen gezin en ons eigen leven dat we het empathie voor anderen zijn kwijtgeraakt. We voelen niet meer met anderen en we leven niet meer samen. We zijn zo geïsoleerd en individualistisch geworden dat we vergeten zijn hoe we voor anderen moeten zorgen. Niet enkel fysiek. Er kan ook niet meer omgegaan worden met meningen en visies van anderen. Alles is gepolariseerd en mensen handelen alsof enkel zijzelf er toe doen.
De negatieve impact van de lockdowns op onze mentale gezondheid
Het is nu twee jaar geleden dat de pandemie toesloeg en ons leven op zoveel manieren veranderde. Een van de belangrijkste veranderingen is de manier waarop we met andere mensen omgaan. Of, beter gezegd, de manier waarop we niet met andere mensen omgaan.
De lockdowns hebben ons gedwongen ons terug te trekken in onze eigen kleine wereld, waar de enige mensen die we regelmatig zien degenen zijn die in ons huishouden wonen. Wijzelf, onze partner, onze kinderen, … . En als we geluk hebben dichte familie en vrienden. Enkel dus mensen die we kennen, die we gewend zijn. We zijn geïsoleerd geraakt en losgekoppeld van de samenleving als geheel, en het eist zijn tol van onze geestelijke gezondheid.
We zijn heel dubbelzinnig geworden. We verlangden naar menselijke interactie en verbinding, maar we zijn ook bang om de wereld in te trekken. We bevinden ons in een staat van zelfbehoud, waar onze eigen mening de enige is die ertoe doet. Terwijl we opnieuw zomers doorbrachten op festivalweides, uitgestelde trouwfeesten en andere openbare activiteiten, hebben we ons nog nooit zo geërgerd aan een ander. Meer nog, we zijn ervan overtuigd dat enkel wijzelf de enigen zijn die recht hebben op… De juiste mening, de beste plaats, de enige correcte visie, … .
De negatieve impact van Corona op onze relaties
Toen de lockdowns begonnen, dachten velen van ons dat we het beperkte contact door de digitale communicatie aan zouden kunnen. Maar naarmate de tijd verstreek, is het duidelijk geworden dat de lockdowns een negatieve impact hebben gehad op onze relaties. Het fysieke aspect is een bepalend onderdeel in communicatie.
We hebben geen diep contact meer met sommige vrienden en familieleden die we vroeger regelmatiger zagen. En ook al konden we ze nog steeds online of aan de telefoon spreken, het was niet hetzelfde als ze een knuffel kunnen geven of tijd samen kunnen doorbrengen. Daardoor zijn deze relaties verzwakt in de tijd.
Bovendien hebben onderzoeken aangetoond dat te veel digitale communicatie zelfs schadelijk kan zijn voor onze relaties. Het kan ervoor zorgen dat we ons meer geïsoleerd en eenzaam voelen, en het kan ook tot conflicten leiden.
We moeten onthouden dat we niet alleen zijn
Het is ironisch dat in een wereld waar we voortdurend worden gebombardeerd met beelden en berichten die ons vertellen om voor onszelf te zorgen, we moeten onthouden dat we niet alleen zijn. Zelfbehoud heeft ook een sociale kant, en het oppakken van de draad van verbinding met anderen is cruciaal voor ons welzijn.
We moeten allemaal het gevoel hebben dat we erbij horen, en dat begint met ons openstellen voor anderen. Het kan gemakkelijk zijn om te denken dat egoïstisch zijn de sleutel tot geluk is, maar onderzoek toont aan dat mensen sociale wezens zijn die verbinding nodig hebben om te gedijen.
Kortom, we moeten weer leren samenleven en rekening houden met anderen. Om een gezond, lang en gelukkig leven te leiden, moeten we sociaal en niet egoïstisch zijn. Alleen dan kunnen we hopen op vrede en welvaart.