Muziek: Mijn trouwste bondgenoot

We hebben allemaal wel iets dat we opzoeken in het leven wanneer het moeilijk wordt of als we willen ontspannen.

Voor mij is dat muziek, het is meer dan een achtergrond geluid. Het is mijn veilige haven en mijn uitlaatklep.

Muziek heeft bijna een magisch effect op mijn emoties. Wanneer ik gespannen ben voelt het alsof mijn gedachten vastlopen in een doolhof van zorgen, prikkels.

Zodra ik muziek op zet verandert dit beetje bij beetje. Het draait voor mij om de woorden van het liedje, het maakt de knopen wat losser in mijn hoofd.

Je zou bijna kunnen zeggen dat muziek een taal spreekt die mijn hart en hersenen begrijpen. Soms kies ik voor rustige nummers wanneer ik wil ontstressen, en wanneer ik verdrietig ben luister ik naar liedjes die dit gevoel erkennen en mij eraan herinneren dat ik niet alleen ben. Maar op andere momenten kan ik eerder kiezen voor  een blije en energieke melodie.

 Ik kan mij niet herinneren wanneer muziek er niet voor mij is geweest. Toen ik rond de leeftijd van 12 jaar was, begonnen mijn angsten meer naar de voorgrond te komen.

Mijn angsten hielden in dat ik paniek voelde bij  veel verschillende momenten zoals : bij veranderingen, een drukte van mensen, buitenhuis weg gaan, de schaamte voor wat andere mensen van mij zouden denken. Het waren veel angsten die meer werden naarmate ik opgroeide. Muziek is hierin toen een troost geworden, een hulpmiddel dat ik bewust inzetten.

Het hielp mij m’n emoties te verwerken, zowel de mooie als de moeilijke. Bovendien wist ik dat muziek er altijd was, of ik nu een moeilijke dag had of een stressvolle periode in mijn leven.

Dit besef gaf me houvast. In een wereld die constant verandert, bleef/blijft muziek constant.

 Muziek is nu nog altijd belangrijk in mijn leven, misschien zelfs nog meer dan ik toen gedacht had. Naarmate ik ouder werd ben ik gegroeid in omgaan met de situaties waarin ik vroeger angsten ervoer. Wil dit zeggen dat ze er helemaal niet meer zijn, nee. Maar ik sta nu anders in het leven dan toen ik 12 jaar was. Zo kwam het erop neer dat ik mij nog meer begon te verdiepen in muziek op een andere manier te ervaren, concerten of festivals.  Mijn allereerste concert was in 2018 in het sportpaleis van Antwerpen. De eerste ervaring was spannend maar hoe fel ik genoten had ervan is niet te beschrijven. Ik merkte door naar concerten/festivals te gaan dat op die momenten mijn lichaam ontspannende, iets wat heel zelden voorkomt door mijn dagelijkse pijnen in mijn nek/schouders/rug. Er zouden dus nog veel meer muziek uitstappen plaats vinden in de toekomst. Het zijn de momenten waarop ik het gevoel heb dat ik leef, even aan niets anders denken.

Daarom blijf ik muziek koesteren. Het is mijn bondgenoot in moeilijke tijden, mijn metgezel op zonnige dagen en mijn anker wanneer alles lijkt te drijven. En daarom geloof ik in de magie van muziek: het is altijd daar voor wie het nodig heeft.